Orpg|| Lauren & Tessa

Alice April Anderson

Een heel warm gevoel - vergelijkbaar met dat je je hand boven kokend water houdt - dringt door mijn lichaam naar mijn handen, die Enrique de zijne vasthouden. "Enrique, blijf bij me." snik ik haast onverstaanbaar. Ik begin mij slap te voelen en laat mij voorzichtig tot op de grond zakken. Austins armen voel ik om mij heen. Ik sluit mijn ogen en voel alle krachten naar mijn handen stromen.
Én dan wordt het wazig voor mijn ogen.

Enrique Emanuel Salvador

De ambulance broeder begint te werken met een defibrillator, mijn trui word open gemaakt en ze beginnen met een schok.
Ik veer omhoog maar het werkt nog niet, ze proberen het nog een keer maar ook dit keer werkt het niet.
De ambulance broeder begint weer een hartmassage te geven, dan pakt hij nog een keer de defibrillator erbij.
Nu begint mijn hart weer langzaam te slaan, ik haal een diepe hap adem.
Ik word de ambulance weer uitgereden het ziekenhuis in.

Austin Miller

Een arm van Alice is om mijn schouder geslagen. We willen mee lopen met Enrique, maar worden tegengehouden door een of andere verpleegster. Ze wijst naar de wachtkamer, ik knik en loop met Alice daarheen. "Voel je je al wat beter?" vraag ik als we zitten.

Christabella Maria Martinez

Waar zouden Austin en Alice eigenlijk zijn ? En waar was Enrique die had ik sinds gisteravond al niet meer gezien.
"Enrique ?!" Roep ik twijfelend in de hoop dat hij er misschien was zodat ik mijn vage verhaal kwijt kon en tenminste met iemand kon lachen en dan hoefde ik me ook niet meer zo te vervelen.
Ik ren naar de woonkamer, spring daar op de bank en zet de tv aan.
Opeens zie ik Enrique half dood helemaal verwond het ziekenhuis in gereden worden "WTF ?!" Roep ik keihard.
"Poging tot moord op filmster Enrique Emanuel Salvador, er word een zoektocht gehouden naar de man op de foto van de ontvoering" word er dan gezegd.
"ONTVOERING ?!" roep ik nu al helemaal verslagen.

Alice April Anderson

Ik haal mijn schouders op en zucht. Voorzichtig sta ik op en loop naar het kleine raampje voor de onderzoekskamer. Ik moet op mijn tippen staan om er net over te kijken. Kom op Enrique...

Enrique Emanuel Salvador

Ze beginnen met te onderzoeken waar die hartfalen vandaan komen, al gauw komen ze er achter dat het gif is.
Ze besluiten mijn maag leeg te pompen, intussen hechten en ontsmetten wat anderen mijn arm.
Weer stopt mijn hart met kloppen, er komt iemand als een gek met een karretje binnen gereden en weer krijg ik een defibrillator op me.
Dit keer ben ik er weer wat sneller bij.

Austin Miller

Al gillend rent Alice de onderzoekskamer binnen. Ik spring recht om haar terug te gaan halen, maar word tegengehouden door iemand. Ik kijk op naar de verpleegster die mij streng aankijkt. "Oke oke." mompel ik en draai mij om en loop terug naar mijn plaats.

Enrique Emanuel Salvador

Ik hoor vaag iemand gillen, vervolgens hoor ik iemand praten tegen het waarschijnlijk gillende persoon.
"We zijn zo klaar met de operaties, we moeten hem zo alleen nog de scan in doen om te kijken naar zijn schedel hij heeft aardige klappen gehad.. En hij is nogsteeds niet helemaal stabiel dus hij zou nog bij moeten komen voor u er bij kan" zegt de verpleegster.
Mijn hart ging hier en daar wat langzamer en dan kwam hij weer even wat bij.

Alice April Anderson

"Heel even..." snik ik en kijk de dokter vragend aan. Hij knikt kort en blijft er bij staan. Ik ga naar Enrique en pak zijn hand vast. Ik geef er een zacht kneepje in en buig mijn hoofd naar zijn oor. "Nog even sterk blijven, ik weet dat je het kan. Ik weet dat je sterk bent." prevel ik in zijn oor, geef hem weer een kneepje en druk dan een kus op zijn voorhoofd. "Ik hou van je." fluister ik en laat dan zijn hand los. Ik draai mij om, kijk nog even achter mij en loop dan weer naar de wachtkamer.

Christabella Maria Martinez

Meteen bel in Austin op, gelukkig neemt hij op "is het waar ?! Ligt Enrique in het ziekenhuis ?! Wtf is er met hem gebeurd ?! Leeft hij nog ?! Hoe gaat het met hem ?! " raak ik helemaal in paniek.
Ik loop zenuwachtig op en neer terwijl ik drukke handbewegingen maak met mijn handen waardoor mijn telefoon uit mijn hand vliegt.
"Waarom moet dat verdomde ding nou weer uit mijn hand vliegen ?! Ik ben zo klunzig !" Roep ik geïrriteerd terwijl ik weer naar mijn telefoon loop en hem oppak.
Ik hoor Austin nu toch even zachtjes grinniken "lach niet.. Jij.. Jij.. Aardbei !" Roep ik nu.
Ik spring nu op en neer inmiddels "vertel alsjeblief blief blieft " smeek ik nu.

Austin Miller

Ik schiet nog harder in de lach. Als ik weer kan stoppen met lachen doe ik mijn uitleg: "Enrique is in kritieke toestand naar het ziekenhuis gebracht en nu zitten we hier te wa..." De verbinding valt weg. Right, ik zucht en kijk naar mijn telefoon. Geen bereik... Hoe kan dat nu weer?

Christabella Maria Martinez

"Peentjeszooi !" Roep ik nu kwaad uit tegen mijn telefoon.
Ik probeer opnieuw Austin te bellen, na een paar keer proberen krijg ik hem eindelijk weer te pakken.
Het klinkt net alsof er allemaal aliens bij Austin zijn "omg Austin gaat alles goed ?! Zijn er aliens of rare wezentjes bij je ofzo ?!" Roep ik nu.. Niet lachen ik ben heel lichtgelovig..
Opnieuw begint Austin te lachen "Austin !" Roep ik nu wat gepikeerd.
Uiteindelijk stopt hij weer met lachen en verteld zijn verhaal verder "gaat het goed met hem komen ?" Vraag ik nu treurig.

Alice April Anderson

"Dat weet ik niet..." zegt Austin treurig. Ik kijk even naar hem op en kijk dan weg. Ik sta op en probeer de tranen tegen te houden met veel moeite. Ik loop wat verder en leun tegen de muur.

Enrique Emanuel Salvador

Uiteindelijk zijn ze klaar, ik word de kamer uitgereden en dan richting de kamer van de scans gebracht.
Daar word ik door een scan heen gehaald, als ze meer weten word ik naar een kamertje op de ic gereden en dan loopt de verpleegster naar Austin en Alice "mevrouw, meneer ? We hebben zijn hoofd onderzocht.. Er is niets ernstigs te zien gelukkig hij zal alleen niet meer weten wat er gebeurt zal zijn.. Misschien dat het nog terug komt. Hij moet nu eerst rusten en we houden hem nog even in de gaten of alles gaat werken, hij is dus nog niet stabiel. Zodra jullie hem mogen zien komen we jullie halen" verteld ze dan en loopt uiteindelijk weer weg.

Austin Miller

Alice zucht, ik kijk haar aan. "Dit kan best nog een tijdje duren, je kan misschien beter in de tussentijd wat slaap proberen inhalen thuis." stel ik voor. Alice schenkt mij een boze blik. "Ik blijf hier." zegt ze kil. "Oke oke." zeg ik en steek mijn handen onschuldig in de lucht. "Dan ga ik maar even naar huis." zeg ik nog en draai mij om. Ik loop naar de auto, stap in en rijd naar de villa.

Christabella Maria Martinez

Ik hoor na een tijdje opeens de deur opengaan.
Snel ren ik er naartoe, voordat Austin enigszins normaal naar binnen kan stappen vlieg ik hem al om zijn nek.
"Gaat het ook wel goed met jou ? Ik was het helemaal vergeten te vragen" vraag ik dan bezorgt.

Alice April Anderson

Ik kijk even om mij heen en loop dan de kamer binnen. Zou er geen mogelijkheid zijn om met die stomme magie Enrique te genezen ofzo? Ik loop naar hem toe en pak zijn hand vast. Ik concentreer mij en voel dan weer dat warme gevoel naar mijn handen stromen. Zelf begin ik mij slapjes te voelen, totdat ik het niet meer houd en op de grond zak, maar ik laat zijn hand niet los.
Plots voel ik een hand op mijn schouder, ik schiet uit mijn concentratie en vlieg wat achteruit. Dan zie ik dat Lydia achter mij staat en mij opvangt. "Het heeft geen zin, Alice. Hij moet van zichzelf genezen en het hoogste wat je in dit geval kan doen, is wat pijn wegnemen. Want als je doorgaat, bestaat de kans zelfs dat jij er zélf aan overlijdt." legt ze uit. Ik haal mijn schouders op. "Als ik Enrique zijn leven er mee kan redden, vind ik het prima allemaal." zeg ik koppig.
"Ik heb je gewaarschuwd." zegt Lydia nog en flitst weg. Ik kom overeind en pak weer Enrique zijn hand vast en herhaal het proces van daarnet.
Langzaam zak ik op de grond van de pijn.

Enrique Emanuel Salvador

Door het rare gevoel raak ik in paniek, opnieuw valt mijn hartslag weg.
Er gaat een alarmpje af, Alice word weg gevoerd uit de kamer en ze proberen mij weer opnieuw te reanimeren.
Inmiddels komt er ook politie voor de kamer te staan voor het geval dat er iemand die niet binnen hoort binnen glipt.

Austin Miller

"Tuurlijk gaat alles goed met mij." grijns ik en laat Bella los. "Maar nu ga ik wat eten, want ik barst." mompel ik en loop naar binnen. Ik pak wat simpels om te eten: een stuk fruit, wat brood en chocopasta.

Christabella Maria Martinez

Ik pak even de broodjes van Austin terwijl hij zijn fruit eet en maak de broodjes voor hem klaar.
Ik kan het even niet laten als er chocopasta aan mijn vinger zit en zet een stipje er mee op Austin zijn neus.
Hij kijkt er wat scheel naar waardoor ik wat moet lachen.
"Ik pak je terug ! " zegt Austin dan, hij staat op, steekt zijn hand in de pot en gaat achter me aan.
Al snel heeft hij me te pakken en smeert heel mijn gezicht onder de chocopasta "Austin !" Roep ik nu lachend.
"Nu moet je opgegeten worden " zeg Austin dan lachend.
"Neee " gil ik dan lachend en ontsnap weer richting de keuken, ik pak een lepel en neem een schep uit de chocopasta.
Als Austin weer voor me staat richt ik de lepel op hem "geef je over !" Giechel ik.

Alice April Anderson

Ik vloek in mijzelf en kruip zo waar terug naar de wachtkamer. Ik wil gaan zitten, maar alles wordt zwart voor mijn ogen. Ik val half neer, waarna ik word opgevangen. De rest ben ik mij niet meer van bewust.

Enrique Emanuel Salvador

Uiteindelijk krijgen ze me er weer bij, mijn hart begint weer langzaam te kloppen.
"Pff ik vind het geen wonder dat iemand hem dit aangedaan heeft, hij zal vast wel een enorme kwal zijn met zijn sterrendom en alles" hoor ik ergens heel vaag een van de verpleegsters tegen iemand anders zeggen.
"Je wenst toch niemand dit toe !" Zegt de ander boos.
Ik raak in een soort van rare slaap, het gaat over Alice.. En iets met Jason..

Austin Miller

Ik steek de lepel in mijn mond en eet de chocopasta ervan op. "En nu het hoofdgerecht!" roep ik en til Bella op. Ik lik over haar wang en barst in lachen uit. Voorzichtig laat ik haar weer los.

Christabella Maria Martinez

Ik begin keiharde te lachen "gadverdamme Austin!" Roep ik al lachend.
Ik haal wat chocopasta met mijn vinger van mijn andere wang en stop mijn vinger dan in mijn mond.
Dan doe ik net alsof ik een vis ben en kijk er scheel bij, opeens hoor ik een foto geluidje.
Ik kijk snel weer normaal en zie dan net Austin nog druk bezig met zijn telefoon.
Voor ik het weet zie ik op mijn eigen schermpje staan "Austin Miller heeft u getagd in een bericht"
Ik kijk Austin aan "Austinn ?"
"Jaaa " grijnst hij al knipperend met zijn ogen.
"Je hebt toch niet.."
"Misschienn" antwoord hij liefjes.
Ik pak nu snel een hand uit de chocopasta en vuur het op Austin af.

Alice April Anderson

Terwijl ik naar adem hap, schiet ik overeind. Ik begin onrustig te ademen en kijk in paniek om mij heen. Een volledig witte kamer? Ik kruip uit het bed en loop een stukje verder. In de verte zie ik een ander bed staan en als ik goed kijk, zie ik Enrique erop liggen. Ik ren naar hem toe, maar plots staat er iemand bij hem en snijdt met een mes zijn keel over. Ik begin te gillen.
En dat is het moment dat ik uit mijn nachtmerrie ontwaak. Ik begin onrustig om mij heen te spartelen. Een verpleegster komt naar mij toe gerend en houdt mij stevig vast. "Rustig, mevrouw, het is in orde." zegt ze geruststellend. Al gauw kalmeer ik weer, ik kijk om mij heen. Ik wil opstaan, maar voel mij alweer in elkaar zakken. "U kunt best nog wat rusten voordat u weggaat." Ze duwt mij terug op het bed. Ik zucht diep en knik. Dan leg ik mijn hoofd op het kussen en sluit mijn ogen.

Enrique Emanuel Slavador

Net op het moment dat Jason wat met me wilt doen schiet ik overeind, ik ben wakker.
Opeens beginnen er allemaal apparaten om me heen te piepen, ik raak helemaal in paniek en probeer me los te trekken.
Er komen twee politiemannen en verplegers de kamer binnen gestormd "waar ben ik ?!" Roep ik paniekerig en probeer me van de mensen los te trekken.
"Waar is Alice ?!" Roep ik in paniek uit.
Een van de verpleegsters gaat richting Alice om haar te halen en gelijk te melden dat ik een soort van verlatingsangst zou hebben de komende tijd.. Dat ik niet zonder haar zou kunnen.
Ze werken me weer tegen het bed aan "ik kan hem niets toedienen.. zijn hart !" Roept de ene verpleegster naar de ander.
"Maar als je niets toedient kan het ook zijn hart kosten !" Roept de ander.

Austin Miller

De chocopasta vliegt recht op mijn gezicht. Ik laat mij neervallen op de grond en speel alsof ik dood ben. "Austin?!" roept Bella in paniek en begint aan mij te trekken. Ik schuet1overeind, waardoor Bella schrikt. Ik grinnik zachtjes.

Christabella Maria Martinez

Ik knal met mijn hoofd tegen een deurklinkje van een keukenkastje, uit automatisme vliegt mijn hand naar de achterkant van mijn hoofd om mijn haar vast te pakken.
Dan begin ik keihard te liegen "ieuuww nou zit er choco in mijn haar" zeg ik dan.
"O my god" zegt Austin dan tutjes achtig.
Nu begin ik al helemaal te lachen.

Alice April Anderson

"Mevrouw... Mevrouw?" hoor ik iemand roepen terwijl die aan mijn arm schudt. Voorzichtig open ik mijn ogen en knipper een paar keer. De verpleegster legt mij alles uit over Enrique. Ik spring uit het bed en loop zo snel ik kan naar de ic. Daar storm ik meteen de kamer binnen en zie Enrique liggen in paniek, met zijn ogen open. "Enrique!" Er springen tranen in mijn ogen van geluk. Ik vlieg hem tussen alle mensen heen om de hals. "Rustig maar, er is niks om bang voor te zijn." prevel ik in zijn oor en druk mijn lippen op zijn voorhoofd. "Rustig maar..." sus ik.

Enrique Emanuel Salvador

Ik sla mijn armen stevig om Alice heen, het deed behoorlijk pijn aan het infuus die in mijn arm stak en aan de hechtingen.
Überhaupt alles deed nog pijn maar dat maakte me nu even kwijt.
"Ik dacht dat ik je kwijt zou zijn.. " zeg ik zachtjes.